GGD Gelderland-Zuid

Een gebouw met oog voor kwetsbaarheid

De nieuwe huisvesting gaat een divers scala aan bezoekers en gebruikers ontvangen, waaronder een kwetsbare groep mensen. Een statushouder in verwachting van haar eerste kindje, een laaggeletterde adolescent die komt voor een soa-test of een oudere man die na jaren eindelijk hulp durft te vragen. In dit nieuwe gebouw moeten deze bezoekers voelen dat zij kwetsbaar mogen zijn. Een plek waarin zij zich net als het Venetiaanse glas in het citaat van Alain De Botton sterk en veilig genoeg voelen om hun kwetsbaarheid te tonen. Daarom ontwerpen we een gebouw dat delicaat is, maar trots laat zien dat het niet bang is om de eigen fragiliteit te tonen.

De nieuwe huisvesting komt in een harde omgeving te staan, gedomineerd door grote en afstandelijke gebouwen, een breed straatprofiel met veel asfalt en weinig groen. Het delicate GGD-gebouw heeft bescherming nodig in deze harde omgeving. Zo kan het mentale proces waarbij bezoekers binnenstappen in de veilige en geborgen omgeving heel geleidelijk verlopen. We willen hen dan ook niet vanuit de drukke straat direct een grootschalig gebouw laten binnenstappen. Vanuit de traditie van de Bossche School is daar een heel mooi principe voor bedacht, waarbij bezoekers drie stappen doorlopen van buiten naar binnen. Op deze manier ontstaat er een geleidelijke en prettige overgang en krijgen bezoekers de kans om zich even mentaal voor te bereiden op datgene waarvoor zij naar de GGD komen.

Bekijk hier de video over ons ontwerp.

Domein, hof en cella

De bezoekers betreden allereerst het ‘domein’; het gehele perceel van de GGD. Dankzij een gesloten omzoming van bomen en halfhoge aanplanting wordt dit domein afgeschermd van de buitenwereld. Na het betreden van het GGD-gebouw lopen bezoekers de ‘hof’ in. Deze met prachtige bomen en planten gevulde patio’s nodigen hen vriendelijk uit om binnen te komen. Tegelijkertijd werkt de groenblijvende beplanting als een privacyscherm voor de behandel- en spreekkamers binnenin het gebouw. Deze ruimtes krijgen een transparante gevel met veel daglicht, maar hebben dankzij deze beplanting geen last van inkijk. Vanuit deze hof betreden bezoekers uiteindelijk de ontvangshal van het gebouw, de zogenaamde ‘cella’.

Bezoekers in het openbare gebied

Wanneer bezoekers het gebouw binnenkomen, is de centrale balie direct zichtbaar. Daar staan twee gastvrije medewerkers klaar om hen te ontvangen. Dankzij de goede zichtbaarheid van deze herkenbare balie begrijpen bezoekers meteen waar ze heen moeten voor hun afspraak.

In deze ontvangsthal zorgt een vide voor ruimtelijkheid, maar ook voor verbinding met het vergadercentrum op de eerste verdieping. Voor de kwetsbare doelgroep van de GGD is geborgenheid en veiligheid echter ook van belang. Vandaar dat er bewust voor is gekozen om deze vide niet in de rest van het gebouw door te laten lopen. Daarmee zou namelijk de situatie ontstaan dat mensen vanaf vier verdiepingen hoog zicht hebben op de bezoekers aan de balie. Met name de specifieke doelgroep van de GGD zou dit als zeer vervelend kunnen ervaren.

Vanuit de wachtruimte worden de verschillende bezoekers doorverwezen naar de desbetreffende balies bij de spreek- en behandelkamers. De balie en de kamers van Veilig Thuis en Bijzondere Zorg liggen om veiligheidsredenen vlakbij de centrale balie en de entree. De medewerkers achter de centrale balie hebben daardoor direct toegang tot dit gebied. De balies en behandelruimtes voor Jeugdgezondheidszorg en Algemene Gezondheidszorg liggen aan de overkant van de ontvangsthal. Deze hebben ieder hun eigen heldere routing, die wordt ondersteund door signing en kleur- en materiaalgebruik op de wanden. Alle behandel- en spreekkamers liggen aan de gevel, waarbij de patio’s deze ruimtes veel daglicht en zicht op groen, maar ook privacy bieden. De groenbeleving wordt versterkt door grafische beelden op de glaswanden van het interieur.

Personeel en werkomgeving

Om de synergie tussen de medewerkers van de GGD over de drie werkverdiepingen te bevorderen, zijn er verspringende vides aangebracht aan de noordgevel. Hierin zijn de trappen die de werkverdiepingen met elkaar verbinden gelegd, waardoor er zowel fysieke als visuele connecties ontstaan tussen de verdiepingen. Door de lift enigszins in de luwte te leggen, wordt het trapgebruik gestimuleerd.

In het werklunchcafé op de eerste verdieping heerst een gezellige sfeer, waarin medewerkers elkaar ontmoeten, overleggen en samen eten en drinken. Hierbij kunnen zij ook gebruik maken van een overdekt buitenterras. Richting de flanken van het gebouw zijn op deze etage de vergaderruimtes te vinden. Dankzij het gebruik van grote glaswanden krijgt het personeel vanuit hier een prachtig uitzicht op de bomen in de patio’s. In combinatie met deze begroeiing wordt er privacy gecreëerd door half-transparante gordijnen en matglas. Dit geeft wél licht, maar géén zicht.

Op de drie bovenliggende private verdiepingen vinden we de werkomgeving. Ook hier is gewerkt ‘van reuring naar rust’. Rondom de vide vinden we aanlandplekken, een koffievoorziening, lockers/garderobe en het ankerpunt (secretariaat). Verder van de vide vandaan ontstaat er een meer rustige sfeer. Hier zijn de werkplekken en projectkamers te vinden. Door de positionering aan de buitengevel krijgen deze ruimtes ook zicht op het groen in de patio’s.

De algemene ruimtes en de trappenhuizen zijn zodanig gepositioneerd dat er in het geval van krimp ruimtes gecompartimenteerd en verhuurd kunnen worden. Ook is het gebouw zodanig geconstrueerd dat er eventueel een verdieping bovenop kan worden gebouwd. Hiermee ontstaat een maximale flexibiliteit en toekomstbestendigheid voor het gebouw. Dit is van groot belang voor een dynamische organisatie als de GGD, waarvan de omvang sterk afhankelijk is van overheidsbeleid.